Het kerncijfer laat de zoönosen zien die via de meldingsplicht en via de laboratoriumsurveillance worden geregistreerd. Er zijn meer zoönosen die ziekten veroorzaken, maar die zijn niet in dit cijfer opgenomen. Daarnaast is de laboratoriumsurveillance van salmonellose en campylobacteriose gebaseerd op data van laboratoria die isolaten en/of data insturen. Hoewel de meerderheid van de laboratoria dit doen, betekent dit dat de gegevens van deze twee ziekten niet uit heel Nederland komen en de vermelde aantallen dus een onderschatting van het aantal laboratoriumbevestigde gevallen zijn. Salmonella en Campylobacter zijn de meest voorkomende zoönosen en bepalen grotendeels de hoogte van het kerncijfer.   Aan de andere kant is dit kerncijfer lager dan het daadwerkelijke aantal zieken door zoönosen. Dit komt, omdat alleen zieken in de registraties worden opgenomen als ze naar de arts zijn geweest, positief getest en gemeld zijn.

In 2020 zorgde het coronavirus SARS-CoV-2 voor een wereldwijde pandemie. Echter, veel andere infecties werden in 2020 minder gezien. Dit is waarschijnlijk een gevolg van de maatregelen en adviezen die tijdens de coronapandemie golden, zoals beperkingen op reizen, social distancing, (verhoogde) handhygiene en de sluiting van de horeca. Bij milde infecties zou daarnaast de grote belasting van corona op de zorg ervoor gezorgd kunnen hebben dat mensen minder vaak medische hulp hebben gezocht. In zowel 2021 als 2022 had dit vrijwel alleen nog effect op het voorkomen van Campylobacter- en Salmonella-infecties.